در دامنههای آرام و صبور البرز غربی، جایی میان سکوت کوه و جریان بیوقفه زمان، محوطهای سنگی در روستای نویز طالقان آرام گرفته که بیش از آنکه یادآور مرگ باشد، روایتگر شیوهای از زیستن است. گورستان گَبری نویز، با گورهای دستکَند در دل صخرهها، سندی خاموش اما گویا از باورها، آیینها و جهانبینی مردمانی است که هزاران سال پیش، زندگی و مرگ را در پیوندی ناگسستنی با طبیعت معنا میکردند. این محوطه تاریخی، ثبتشده در فهرست آثار ملی تجربهای انسانی و چندلایه است؛ جایی که سنگ، سکوت و تاریخ دست در دست هم، انسان امروز را به مکالمهای زنده با گذشته دعوت میکنند.