عاقبت انکارکنندگان خدا و روز قیامت در سوره احقاف
انسان‌ها با افکار و عقاید مختلفی آزادانه زندگی می‌کنند. آنها می‌توانند حقیقت و واقعیت را انکار کنند و جریان‌ها و تفکرات باطل را همراهی کنند، اما باید بدانند که عاقبت انکار حقیقت و همراهی با باطل چه خواهد بود.
به گزارش ایکنا، چهل و ششمین سوره قرآن کریم «اَحْقاف» نام دارد. این سوره که از سوره‌های مکی به حساب می‌آید، شصت و ششمین سوره‌ای است که بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. احقاف با 35 آیه در جزء بیست و شش قرار گرفته است.
این سوره را به دلیل وجود این واژه در آیه ۲۱، احقاف نامیده‌اند که درباره داستان و سرزمین قوم عاد، یعنی قوم حضرت هود(ع)، سخن میگوید. حضرت هود قوم خویش (عاد) را در سرزمین احقاف، از عذاب خدا بیم داد. سرزمین این قوم شن‌زار بوده و احقاف به معنای شن‌زار است. این واژه فقط یک بار در قرآن آمده است.
سوره احقاف درباره قیامت و جایگاه و وضعیت مؤمنان و کافران در آن و از بیهوده نبودن خلقت این جهان سخن میگوید و خداوند را توانا در زنده‌کردن مردگان معرفی می‌کند. در این سوره در مورد نیکی به پدر و مادر توصیه شده است. در روایات آمده است آیه ۱۵ این سوره درباره امام حسین(ع) نازل شده است. درباره فضیلت تلاوت این سوره از جمله روایت شده است هر فردی این سوره را هر شب یا هر جمعه بخواند، خداوند وحشت دنیا را از او برمی‌دارد و از وحشت روز قیامت نیز در امان می‌دارد.
غرض این سوره انذار مشرکینی است که دعوت به ایمان به خدا و رسول و معاد را رد می‌کردند و این انذار مشتمل است بر عذاب الیم برای کسانی که آن را انکار کرده، از آن اعراض کنند و به همین جهت این سوره با اثبات معاد آغاز شده و تا آخر سوره همین مطلب را مکرر خاطرنشان ساخته است.
در این آیات احتجاج بر یگانگی خدا و بر نبوت نیز شده و اشاره‌ای هم به هلاکت قوم هود و قریه‌های پیرامون مکه رفته است و به این وسیله مردم را انذار می‌کند و نیز از آمدن چند نفر از طائفه جن نزد رسول خدا(ص) خبر می‌دهد که بعد از شنیدن آیاتی از قرآن به آن جناب ایمان آورده، به نزد قوم خود بازگشتند، تا ایشان را انذار کنند.
مشرکان مکه، خود را در اوج قدرت می‌دیدند و تصور می‌کردند که هیچ نیازی به پذیرش دعوت پیامبر ندارند؛ از این رو ضمن تبلیغ بت‌پرستی و گمراه کردن مردم، حقانیت آیین اسلام و تعالیم قرآن را با تمسخر انکار می‌کردند. سوره احقاف برای هشدار به کافران و مشرکان قریش نازل شد، تا به آنان یادآور شود که ادامه این روش سرانجامی شوم را برای آنان در دنیا و آخرت در پی خواهد داشت و پیمودن طریق باطل و بی‌توجهی به حقانیت پیامبر و انکار قیامت، جز ناکامی در دنیا و ذلت در آخرت نتیجه‌ای برای آنان دربرنخواهد داشت و از آن‌جا که درمان بیماری حق‌ستیزی آنها تنها با یادآوری عذاب دردناک قیامت میسر بود، در چند آیه از سوره بر موضوع معاد و عذاب کافران و عرضه آنان بر آتشِ دوزخ تأکید می‌شود.
انتهای پیام
