هیچ چیزی مثل قرآن به انسان کمک نمی‌کند + فیلم
قرآن برخلاف بسیاری از متون دیگر از همان ابتدا قابل فهم است، منتهی یک لایه از آن فهمیده می‌شود و در مراجعه بعدی این فهم عمق بیشتری پیدا می‌کند. پس هیچ چیزی نمی‌تواند مثل قرآن به رشد انسان یعنی رسیدن به کمال کمک کند.
به گزارش ایکنا، مجموعه درس‌گفتارهایی با عنوان «مشقی برای قرآن‌خوانی؛ اصلاح رویکرد رجوع به قرآن» ویژه ماه مبارک رمضان در ۳۰ قسمت تهیه شده است که شش قسمت آن با تدریس احمدرضا اخوت، پژوهشگر قرآنی ارائه شد و از قسمت هفتم تا دوازدهم این موضوع را با تدریس رضا دژبخش، کارشناس قرآنی و مسئول مدرسه تزکیه و تعلیم دانشگاه تهران، خواهیم داشت. در ادامه متن و فیلم سخنان ایشان را بخوانید و ببینید؛
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
ماه مبارک رمضان ساعت‌ها و لحظات بسیار مبارکی است. ماه قرآن است. خداوند به ما توفیق دهد که در این ماه آنقدر با قرآن انس بگیریم و در زندگی‌مان وارد شود که هیچ‌گاه از آن خارج نشود.
راجع‌به قرآن خواندن، نیاز به انس با قرآن و اینکه باید قرآن را وارد زندگی‌مان کنیم با هم صحبت کردیم. حال می‌خواهیم راجع‌به به کار بستن قرآن صحبت کنیم. وقتی با قرآن مواجه می‌شویم، رویارویی ما و قرآن دو طرف دارد؛ «ما» و «قرآن». خیلی مهم است که هر دو طرف را خوب بشناسیم.
توان‌های انسان در ساختار خاصی شکوفا می‌شوند
ما موجودی به نام انسان با توانمندی‌های ویژه‌ای هستیم. مقدار زیادی از توان‌های ما نهفته است. ما آمده‌ایم که زندگی کنیم تا این توان‌ها شکوفا شود، ولی این توان‌ها در ساختار خاصی شکوفا می‌شوند.
باید جهت‌گیری درستی داشته باشیم. اگر این توجه در راه درست قرار گیرد، توان‌ها هم در جهت درست شکوفا می‌شود و برای اینکه انسان در آن جهت درست حرکت کند و پیش برود این توان‌ها به کارش می‌آید.
از طرف دیگر به جز این جهت، یکسری مؤلفه در وجود انسان هست. بعضی از آنها مربوط به ورودی‌ها و دریافتی‌های انسان و بعضی دیگر مربوط به خروجی‌های انسان هستند که به عمل منتهی می‌شوند.
انسان یکسری حواسی دارد که به واسطه آن چیزهایی به انسان وارد می‌شود. بعد در درون وجود او ادراکی قرار دارد و انسان می‌تواند فکر کند و عقلش را به کار ببندد و نتیجه تفکرش را با معیارهایی بسنجد. بعد به علم و معرفت می‌‌رسد و برای اینکه علمش تبدیل به عمل و خروجی شود، مجدداً اتفاق‌هایی در انسان روی می‌دهد. باید اول به این عمل مطمئن شد. بعد باید فعلیت انسان با آن عمل تناسب یابد و بالاخره اراده کند تا عزمی در او شکل گیرد و قصد مشخصی داشته باشد تا به عمل برسد. وقتی این اتفاق برای انسان می‌افتد، یعنی ورودی‌های انسان به طرز درستی در انسان باور درستی را شکل می‌دهد و یک عمل درست از انسان سر می‌زند. جهت آن توجهی که در انسان است رشد می‌کند و این مسیرِ شکوفایی توان‌ها و رشد انسان است. اکنون خیلی مختصر راجع‌به انسان صحبت کردیم.
قرآنی که با آن مواجه می‌شویم، کلام خدای حکیم است. قرآن یک متن ساده مثل بقیه کتاب‌ها نیست، باید این را باور کنیم که زنده و زندگی‌بخش است. قرآن با ما ارتباط برقرار می‌کند و شما وقتی یک لایه با آن ارتباط برقرار می‌کنید، حتماً آن را می‌فهمید.
برخلاف سخنانی که بیان شده اگر انسان با قرآن مواجه شود و بدون پیش‌زمینه به سراغ قرآن برود، متوجه می‌شود که قرآن برخلاف بسیاری از متون دیگر از ابتدا قابل فهم است، منتهی شما یک لایه از آن را می‌فهمید و بعد در مراجعه بعدی این فهم عمق بیشتری پیدا می‌کند. این موجود وقتی با کلام حکیم روبه‌رو می‌شود، طوفانی از رشد در او به وجود می‌آید. یعنی از همان ابتدا که با این کلام حکیم مواجه می‌شوم دریافتی دارم. این دریافت را وقتی در زندگی‌ام به کار می‌بندم، ارتقا پیدا می‌کنم. منِ ارتقا پیدا کرده وقتی با آن کلام مواجه می‌شوم عمق بیشتری از آن کلام را می‌فهمم و وقتی آن را می‌فهمم مجدد ارتقا پیدا می‌کنم و این مراجعه مکرر به قرآن بی‌نظیر است و رشدی که در انسان به وجود می‌آید برای کسانی که آن را تجربه نکرده‌اند، غیر قابل باور است. هیچ چیزی نمی‌تواند مثل قرآن به رشد انسان یعنی رسیدن به کمال کمک کند.
خدا ان‌شاء‌الله به ما توفیق دهد که به محضر و دامن قرآن برویم و با قرآن تا بی‌نهایت رشد کنیم».
انتهای پیام
