به گزارش ایکنا از اصفهان، کرسی ترویجی عرضه و نقد ایده علمی «معیار تشخیص خیر و شر اخلاقی در قرآن»، روز گذشته، سوم آبانماه به همت پژوهشکده الهیات و خانواده وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان برگزار شد.
حجتالاسلام حسن سراجزاده، پژوهشگر اخلاق اسلامی در این نشست با بیان اینکه در فلسفه اخلاق، مفاهیم اخلاقی به هفت دسته تقسیم میشوند، اظهار کرد: خوب و بد، درست و نادرست، باید و نباید و وظیفه یا مسئولیت، هفت مفهومی هستند که معمولاً در میان گزارههای اخلاقی قرار میگیرند.
وی ادامه داد: فیلسوفان اخلاق این مفاهیم را به دو دسته ارزشی و الزامی تقسیمبندی میکنند؛ بهطوری که خوب و بد، درست و نادرست، شایسته و ناشایست در دسته مفاهیم ارزشی و نیز باید و نباید و وظیفه یا مسئولیت در بخش مفاهیم الزامی جای دارند.
این پژوهشگر اخلاق اسلامی با بیان اینکه در این نشست به بررسی مفاهیم ارزشی میپردازد، بیان کرد: مراد از معیار تشخیص، همان روشها و شیوههایی است که با استفاده از آنها این مفاهیم را از قرآن استخراج میکنیم؛ به علاوه مفاهیم ارزشی در دو بخش خیر اخلاقی یا مفاهیم مثبت شامل خوب، درست و شایسته و بخش شر اخلاقی یا مفاهیم منفی مبتنی بر نادرست و ناشایست قابل بررسی است.
وی مفهوم «خوب» را اولین مفهوم مثبت ارزشی دانست و گفت: این مفهوم در جملات فعلیه و اسمیه قرآن آمده است؛ نظیر فعل «نِعْمَ» که میتواند به ما کمک کند تا خوب را متوجه شویم؛ برای مثال در آیه «إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ...؛ اگر صدقهها را آشكار كنيد، اين، كار خوبى است»، این فعل به خوب بودن پرداخت صدقه بهطور آشکار اشاره دارد؛ یا کلمات خیر، برّ، صالح و احسان نیز از واژگانی هستند که میتوان مفهوم خوب را از آنها دریافت کرد.
سراجزاده با بیان اینکه دومین مفهوم مثبت ارزشی اخلاقی، کلمه «درست» است، اظهار کرد: معادل درست در قرآن، کلمه صواب است. آیاتی در قرآن وجود دارد که از طریق الفاظ «لا اثم» و «لا حرج» میخواهد جرم و گناهی را از ما دور کند که درواقع وقتی اشکالی بر آن مترتب نباشد، یعنی درست است؛ برای مثال آیه «وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا...؛ و اگر زنی بیم داشت که شوهرش با وی مخالفت و بد سلوکی کند یا از او دوری گزیند، باکی نیست که هر دو تن بهگونهای به راه صلح و سازش باز آیند...» ناظر بر این مطلب است.
وی راجع به سومین مفهوم مثبت اخلاقی توضیح داد: منظور ما از مفهوم «شایسته» یعنی شایسته مدح و ستایش بودن. در آیات قرآن کریم، شایسته به افرادی اطلاق میشود که دوستی و محبت خداوند، صلوات و رحمت خدا، هدایت پروردگار، رضایت حق، همراهی و معیت، تشکر و تحیت خدا، قبولی نزد خدا و نجات و امداد الهی شامل حال او شود.
این پژوهشگر اخلاق اسلامی درباره مفهوم شر اخلاقی گفت: اولین مفهوم در شر اخلاقی، «بد» بودن است. وجود افعالی چون «بِئْسَ» و «ساءَ» در آیات قرآن به ما کمک میکند تا بد بودن امری را درک کنیم؛ نظیر آیه «وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ؛ و بسيارى از آنان را مىبينى كه در گناه و ظلم و حرامخوارى شتاب مىكنند. به راستى چه زشت است آنچه انجام مىدهند.» در جملات اسمیه نیز کلماتی چون شر، سوء و فاحشه نشاندهنده بدی یک مفهوم است.
وی مفهوم «نادرست» را دومین شر اخلاقی دانست و ادامه داد: در عربی معادل نادرست، کلمه خطاست که از چهار روش برای نادرست تشخیص دادن کاری استفاده میشود؛ اول، وجود الفاظی نظیر جرم، ذنب، اثم، خطا و... که تبیینگر خطا و گناه بودن امر است. دوم، واژگانی که بر فسق دلالت دارند. سوم، آیاتی که ناظر بر مجازات و کیفر الهی برای برخی افراد و افعال هستند و چهارم، الفاظی که دال بر رد، ابطال یا انکار هستند؛ مثل «لَیسَ» یا «مای نافیه».
سراجزاده در پایان درباره مفهوم «ناشایست» که یکی دیگر از مفاهیم شر اخلاقی است، بیان کرد: این مفهوم مربوط به انسانهای رذیلتمندی است که جایگاه منفی و بدی نزد خداوند دارند و دوری از محبت، رحمت، مغفرت، هدایت، همراهی و رضایت خداوند شامل حالشان میشود.
محمد عالمزاده نوری، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی نیز در این نشست در نقد مقاله مطرحشده اظهار کرد: این مقاله قابل اعتنا و مفید بوده و توجهاتی پدید آورده است. البته مطالبی در قالب پیشنهاد تکمیلی بیان میکنم. عبارت «معیار تشخیص خیر و شر» در موضوع این بحث، به شدت ذهن را به مسائلی در علم فلسفه اخلاق منحرف میکند. اگر عبارت «شیوههای استنباط خیر و شر اخلاقی از قرآن کریم» جایگزین شود، بهتر است.
وی با بیان اینکه شیوههای استنباط خیر و شر مباحث متعدد دیگری دارد، افزود: ما در اینجا دنبال بخش خاصی از آن هستیم؛ درواقع نحوه بیان مصادیق خیر و شر را میخواهیم. به حسب آن موضوعی که مطرح شده است، ذهنها بیشتر به سمت فلسفه اخلاق معطوف میشود؛ در حالی که این بحث، فقهالاخلاقی است. فقهالاخلاق دو معنا دارد؛ یکی، به دست آوردن احکام فقهی رفتارهای اخلاقی و دیگری، فقه را بهمثابه روش برگزیدن، فقاهت و اجتهاد کردن و احکام و اخلاق را از منابع دینی دانستن.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در نقدی دیگر بیان کرد: نوع تفکیک مفاهیم واضح نیست. گاهی از یک آیه که مفهوم خوب استنباط میشود، میتوان شایستگی هم دریافت کرد. همچنین در جایی مطرح شد که شایستگی یعنی قابلیت ستایش و مدح کردن؛ حال اگر در جامعه، کاری را ستایش کردند؛ ولی عندالله، قابل ستایش نبود و بالعکس، اینجا تکلیف خوبی و بدی و شایستگی یا ناشایستگی چه میشود؟
وی توضیح داد: در رویکرد اخلاقی به خیر و شر، عمده مباحثی که مطرح میشود، مبنایی است؛ در حالی که مباحث فلسفه اخلاق ناظر به الفاظ نیست و به حقیقت میپردازد. کلیدواژه «خیر» در آیات قرآن همیشه به معنای خوب اخلاقی و ارزشی نیست. در بسیاری از موارد، خیر در قرآن معنای دیگری دارد؛ مثل «...وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ» که افعلالتفضیل است، همینطور کلمه «شر» در آیه « إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ...».
عالمزاده نوری با بیان اینکه پیشینه این مبحث باید بهطور کاملتر بررسی شود، ادامه داد: این بحث در کتاب «ساختار گزارههای اخلاقی» تألیف خانم مهدوی کنی انسجام و قوت بیشتری دارد. همچنین برای تقویت بحث، بهتر است به جلد دوم کتاب «استنباط حکم اخلاقی» در فصل هفتم مراجعه شود.
وی با بیان اینکه بعضی از واژهها به لحاظ معنایی، قابلیت انطباق با صدق را ندارند، گفت: در این مبحث به امر و نهی، محرمات و صفات کمالی نیز باید توجه کرد. همچنین مبحث مثبت و منفی و آثار مطلوب و نامطلوب را نیز باید مدنظر قرار داد.
زهراسادات محمدی
انتهای پیام