به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، فائزه اعتماد گلستانی پژوهشگر دکتری ارتباطات دانشگاه تهران، امروز 23 شهریورماه، در نشست مجازی «روایتهای زنانه از مناسک اربعین» که به همت مرکز فعالیتهای قرآنی جهاددانشگاهی خراسان رضوی و با همکاری دینآنلاین برگزار شد، اظهار کرد: در پیادهروی اربعین، اقامتم در موکبهای مردمی و منزل مردم عراق بود و همه این مدت را با افراد عراقی و کمتر با ایرانیان ارتباط داشتم، به لحاظ اینکه پدیدارشناسی سنت اهالی عراق برایم طی سالیان دراز جذاب بود و تمایل داشتم شرایطی فراهم شود که در این فضا قرار گیرم و امسال نیز توانستم چند روزی را مهمان خانه مردمان عراقی باشم.
وی ادامه داد: سفر، سفر سختی است، چه برای کسانی که پیادهروی سه روز مسیر نجف تا کربلا و یا دیگر شهرهای عراق به کربلا را انجام میدهند، چه برای کسانی که در خود عراق، کربلا و نجف را چند روزی اقامت میکنند.
پژوهشگر ارتباطات افزود: در سال جاری هوا به شدت گرم بود، جمعیتی که حدودا 20 میلیون برآورد شده بود، به چشم دیده میشد و حرمها جایی برای مراودات انسانی نبود و تنها این امکان وجود داشت که ارتباط معنوی صورت گیرد.
اعتمادگلستانی تصریح کرد: فضای پیادهروی اربعین، فضای بینالمللی است که گفتمانهای مختلفی از سراسر جهان در آن حضور دارند و فرصت شد بتوانم با بخش زیادی از جمعیت جهان اسلام ارتباط برقرار کنم. به این خاطر که تا حدودی با زبان عربی و انگلیسی آشنایی دارم و با مردم وارد گفتوگو میشدم.
وی گفت: در سفرهای خارج از کشور نیز سعی میکنم از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده، با عموم جامعه ارتباط برقرار کنم و تا حد امکان با هر وسیله الکترونیکی و یا مطالعه پیشین از زبان رسمی آن کشور بهره میبرم تا بتوانم در بطن عموم جامعه ارتباطاتی را با افراد برقرار کنم و به نقاط پدیدارشناسی که در ذهنم وجود دارد، بپردازم.
پژوهشگر دکتری ارتباطات دانشگاه تهران بیان کرد: اگر اربعین و سنت قدیمی پیادهروی اربعین را یک پروژه برندسازی در جهان اسلام بدانیم، یعنی پروژهای که بخواهد یک نگاه منسجم و بینالمللی از جهان اسلام به کل دنیا معرفی کند، جوهره، کالبد و عنصر اصلی این اتفاق مردم عراق در میزبانی و پذیرایی از زائران هستند و گرداننده اصلی عمده این پذیراییها که در موکبها و میانه راه صورت میگیرد، بانوان عراقی هستند. میتوان گفت کسی که این کالبد را مدیریت میکند و باعث میشود، بسیاری از زائران از سراسر دنیا با خیال راحت در این پیاده روی شرکت کنند، میزبانی عراقیها است و اگر این همدلیها نباشد، رغبت انسانی و معنویاتی باقی نمیماند که انسان بتواند تابآوری را تجربه کند. و بانوان عراقی، مادرانه، خواهرانه و زنانه از زائران تیمارداری میکردند.
اعتمادگلستانی گفت: این رویداد را میتوان یک پروژه برندسازی در جهان بدانیم که میتواند هویت مسلمانان را به دنیا معرفی کند، یکی از کارکرد برندها این است که هم در قلبها نفوذ میکنند و هم اقتدار بوجود میآورند. از آنجا که رسانهای شدن این رویداد نیز اتفاق افتاد، بازتاب این اتفاق آن قدر زیاد بود که موفقیت این پروژه را نشان میدهد و باید گفت در پروژه جهانیسازی تفکر اربعین، نقش زنان بسیار پررنگ است.
در ادامه لعیا یاراحمدی خراسانی کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران اظهار کرد: اربعین یک حرکت بزرگ جهانی محسوب میشود. رویداد اربعین یک قدم بزرگ در مسیر تمدنسازی است. مسافر سفر اربعین گفتمان تولیدکنندگان این گفتمان را بازتولید میکند. گفتمان صاحبان اصلی این اتفاق را بازتولید میکند. اربعین به همین شکلی که در حال اتفاق افتادن است، میتواند حکم یک رسانه را داشته باشد. همه این موارد و موضوعات گسترده میتواند انسان را به فکر وادار کند.
وی ادامه داد: اما آنچیزی که در اربعین برایم جذاب بود، بحث تمدنسازی این اتفاق است و اگر بخواهیم به صورت جزئی در خصوص این مسئله صحبت کنیم، باید گفت این موضوع تمدنی از بستر گزاره تربیتی قابل بحث است.
یاراحمدی تصریح کرد: در اینجا از دو کلید واژه استفاده میکنم. نخست واژهای که در این بستر تربیت وجود دارد و چیزی که در حوزه تربیت به آن احتیاج داریم و رشد فردی و اجتماعی آن را به وجود میآورد، «تابآوری» است و از لوازم یک جامعه محسوب میشود. در اجتماع هرچه قدر تابآوری افراد بیشتر باشد، میتواند دشواریها را تحمل کند و خودکنترلی بالایی داشته باشد. تابآوری بالا باعث میشود احساس تنهایی فرد کاهش پیدا و یا کمتر احساس ناامیدی کند. هوش هیجانی و خلاقیت افراد افزایش مییابد و «تابآوری» خصیصهای است که برای ساختن تمدن نوین باید انسانهایی را با این خصیصه تربیت کنیم.
کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران افزود: کلیدواژه دیگر«همگرایی» بر پایه محبت است. عنوان مثال در تربیت فرزند که نیاز روز جامعه است، وقتی تربیتهای سهلگیر در جامعه را مشاهده میکنم، سؤالی که برایم پیش میآید، این است که این دغدغه وجود داشته که فرزند خود را چگونه تربیت کنم که در شرایط سخت هم بتواند خوب زندگی کند. این چالش وجود داشته که در شرایط خوب اکثر ما میدانیم چگونه زندگی کنیم. اما من باید چهطور فرزند خودم را تربیت کنم که در شرایط سخت بتواند تابآوری داشته باشد.
وی گفت: این دغدغه همیشه در ذهن من بود که مدارس در جامعه سبک تربیتی متفاوتی با گذشته دارند و فرزندان در مدرسه سختی را به آن معنا تجربه نمیکند. در خانه نیز گاهی نیازهای بچه به زودی پاسخ داده میشود، پس کجا باید فرزند را تمرین داد که در شرایط سخت هم تابآوری داشته باشد؟ و از قضا شاید شرایط سخت ایجاد شد و مادر در کنار فرزند به عنوان تسهیلگر حضور نداشت، در این شرایط چه طور باید زندگی کرد؟.
یاراحمدی تصریح کرد: تا اینکه سفر اربعین برایم اتفاق افتاد. سفر اربعین برای من محل تمرین و محل میزان تابآوری خودم و فرزندان بود. فرزندم به لحاظ چالشهای فیزیکی عاداتی دارد و او در این سفر در شرایطی قرار گرفت که باید برای مدتی استانداردهای خود را کنار بگذارد و با تنشها و چالشها فیزیکی موجود کنار بیاید و میتوان گفت پیادهروی ابعین مانور و بستری است که در آن رشد میکنیم که چگونه بتوانیم دیگران را تحمل و در شایط سخت خود را مدیریت کنیم.
کارشناس ارشد ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران اظهار کرد: موردی که در اربعین خیلی به چشم میخورد این است که انسانها عاشقانه به دنبال کمک کردن به یکدیگر هستند. عشق و محبتی حس میشود که همه انسانها را به خود جذب کرده است. این عشق و محبت در ارتباطات بین فردی و بین فرهنگی، انسانهایی که در این مسیر قرار گرفتهاند نیز به چشم میخورد و انسانهایی که در این مسیر همراه هستند را با همه تفاوتها دوست میداریم. این مسئله نشاندهنده پتانسیل و توانایی «حُبُّ الحُسَينِ يَجمَعُنا» در اربعین است.
انتهای پیام