تأثیر سهام‌دار کردن کارگران بر افزایش انگیزه تولید
استاد تمام دانشگاه الزهرا و مدیرعامل اسبق شرکت بورس اوراق بهادار تهران گفت: واگذاری سهام به کارگران و کارکنان و مشارکت آنها در سود یکی از اصول افزایش انگیزه کار و تولید محسوب می‌شود که لازم است سازمان خصوصی‌سازی و سازمان بورس و خود شرکت‌ها در راستای عمل به شعار سال نسبت به این موضوع مهم اهتمام داشته باشند.
علی رحمانی، استاد تمام دانشگاه الزهرا و مدیرعامل اسبق شرکت بورس اوراق بهادار تهران در گفت‌وگو با ایکنا، درباره نقش واگذاری سهام به کارکنان کارخانجات و سازمان‌ها بر تقویت روحیه کار و تولید گفت: واگذاری سهام به کارگران و کارکنان و مشارکت آنها در سود یکی از اصول افزایش انگیزه کار و تولید محسوب می‌شوند که لازم است سازمان خصوصی‌سازی و سازمان بورس و خود شرکت‌ها در راستای عمل به شعار سال، نسبت به این موضوع مهم اهتمام داشته باشند.
وی افزود: هم‌راستا کردن منافع مدیران و کارکنان با یکدیگر از اصول مهم مدیریتی به شمار می‌روند و اینکه باید چه کرد تا کارکنان به کار توجه بیشتر داشته باشند و تولید را مهم بشمارند؟ در اصل سهام‌دار کردن کارکنان و کارگران این حس را در نیروی کار به وجود می‌آورد که در سرنوشت واحد تولیدی و کارخانه خود سهیم شوند و خودشان را مالک بخشی از کارخانه بدانند و به همین دلیل برای ارتقای شرایط و بهبود کیفیت محصولات با تمام وجود فعالیت می‌کنند و از سوی دیگر این شیوه مطلوب به رفتارهای جزیره‌ای در فرآیندهای تولیدی پایان می‌دهد.
نباید از ظرفیت سهام‌دار کردن کارکنان غفلت شود
استاد تمام دانشگاه الزهرا با بیان اینکه متأسفانه در طراحی قراردادهای کار و جبران خدمات چنین ملاحظاتی در نظر گرفته نمی‌شود، اظهار کرد: به نظر من جا برای انجام کار بیشتر در این رابطه وجود دارد و هرچقدر کارکنان و کارگران را در سرنوشت کارخانه و شرکتی مشارکت دهیم به همان اندازه وضعیت تولیدی کشور بهبود می‌یابد پس نباید از ظرفیت سهام‌دار کردن کارکنان غفلت شود.
رحمانی تأکید کرد: باید مدنظر داشت در نوع و نحوه سهامداران کردن کارکنان و کارگران باید هم منافع شرکت در نظر گرفته شود و هم اینکه منافع نیروی کار؛ به عبارت بهتر واگذاری طوری نباشد که شرکت متضرر شود و یا آنقدر شرایط واگذاری را دشوار کنیم که نیروی کار دلسرد و بی‌انگیزه شود و همچنین میزان سهام باید به حدی باشد که فرد احساس کند بعد از گذشت چند سال یا در هنگام بازنشستگی ارزش روز سهامش به اندازه‌ای هست که آینده او و خانواده‌اش را تأمین کند.
وی با اشاره به تجربه سهام ترجیحی یادآور شد: سهام ترجیحی به نوعی از سهام گفته می‌شود که میانگین قیمت اسمی و قیمت کشف‌شده سهام در بورس است و در این بین فقط مدیران هستند که سود اصلی را می‌برند و کارگران و کارکنان به خاطر نفع اندکی که برایشان دارد خیلی سریع آن را می‌فروشند.
چرا مدیران به واگذاری سهام به کارکنان بی‌رغبت هستند؟
مدیرعامل اسبق شرکت بورس اوراق بهادار تهران گفت: یکی از دلایلی که سبب شده مدیران شرکت‌ها نسبت به واگذاری سهام به کارکنانشان بی‌رغبت شوند، نداشتن دانش کافی سهام‌داری در بین کارکنانشان است. مدیران از این واهمه دارند در صورت واگذاری هرگونه سهام، کارکنان بلافاصله آن را بفروشند و تأثیر منفی بر ارزش سهام بگذارد. در کشورهای توسعه‌یافته برای حل این مشکل بازه زمانی برای فروش سهام اعلام شده مثلاً مقرر کرده‌اند حداقل به مدت پنج سال امکان فروش سهام وجود ندارد و بعد از پنج سال می‌توانند آن را بفروشند. همه اینها مباحث فنی است که می‌توان در تنظیم قراردادهای میان کارگر و کارفرما مدنظر قرار داد.
رحمانی با اشاره به نقش واگذاری سهام در ماندگاری نیروی کار خبره و کارشناس در شرکت‌های دانش‌بنیان گفت: در برخی کشورهای توسعه‌یافته، صاحبان شرکت‌های دانش‌بنیان و استارت‌آپی به نیروی کار خود در ازای کار و فعالیتی که انجام می‌دهند سهام واگذار می‌کنند تا ماندگاری‌شان افزایش پیدا کند. در اصل در این کشورها سهام آنقدر ارزش دارد که ترجیح می‌دهند به جای پول، سهام دریافت کنند و هرچقدر تعداد سهامشان افزایش پیدا کند به همان اندازه در تصمیمات شرکت مؤثر هستند.
وی در پایان تأکید کرد: در ایران برخی موضوعات به سلایق مدیران بستگی دارد، درصورتی که به نظر من باید واگذاری سهام به کارکنان شرکت‌های سهامی عام به یک قانون تبدیل شود تا دیگر شاهد برخوردهای سلیقه‌ای نباشیم.
گفت‌وگو از سعید امینی
انتهای پیام
