میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در ۱۲۳۷ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود، البته تاریخ دقیق تولد وی مشخص نیست. او از خانواده اعیان و اشراف بود و پدرش در تبریز از خانواده ملکالتجار و از تاجران متمکن بود و دلیل نامگذاری او به ملکی، نسبت فامیلی با خاندان ملکالتجار تبریزی است. این عالم فرزانه درسهای مقدماتی خود را در تبریز فراگرفت و با یادگیری علوم صرف، نحو، معانی و بیان، سطح را به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به نجف سفر کرد. یکی از نامدارترین استادان وی در این زمان حسینقلی همدانی بود.
این عارف فرزانه در ابتدای نهضت مشروطه و درگیریهای تبریز، دیار خویش را ترک گفت و به دور از چشم متجاوزان به تهران آمد و از آنجا به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) شتافت. سپس به قم مهاجرت کرد و این شهر را وطن خویش قرار داد و تا پایان عمر نیز در همانجا ماند. وی اندکی پس از ورود، به درخواست برخی از افراد پارسا، جلسات درس و محافل اخلاق برپا کرد. درس «فقه» که متن آن مفاتیح فیض کاشانی بود و در پی آن، درس «اخلاق و عرفان» برای عموم مردم که در مدرسه فیضیه تشکیل میشد.
علاوه بر این، نماز جماعت در مسجد بالا سر حرم مطهر حضرت معصومه(س) نیز از سوی ایشان اقامه میشد که امام خمینی(ره) و آیتالله بهاءالدینی در نماز حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی شرکت میکردند.
آنان که با حالات ملکوتی و عبادی این فرزانه عارف آشنا بودند ایشان را از بکائون میشمردند. عالمی که از خوف و شوق خداوند بسیار گریه میکرد و از بسیار گریهکنندگان عصر بود. سه ماه رجب، شعبان و رمضان را پی در پی روزه میگرفت.
سرانجام این اندیشمند عارف پس از عمری خدمت به دین و تاریخ اسلام و خدمت در حوزههای علمیه نجف، تبریز و قم و تربیت شاگردانی صاحب کمال و تألیف کتبی گرانسنگ در ۳۱ خرداد ۱۳۰۴ خورشیدی دیده از جهان فروبست و در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد.
انتهای پیام