زندهماندن حرکت بزرگ حسین(ع) و یارانش؛ مدیون کسانی است که از همان ساعات اولیه و در شرایط بحرانی روز عاشورا وظیفه خطیر خبرنگاری را با بصیرت و آگاهی آغاز کردند و اجازه ندادند یزیدیان واقعه کربلا را با دروغ و انحراف به مردم منتقل کنند.
حادثه عاشورا در سال 61 هجری با به شهادت رسیدن امام حسین(ع) و تنها پس از چند دهه از رحلت پیامبر(ص) رخ داد. واقعهای که قرار بود با دروغ و توطئه بنیامیه برای همیشه خاموش و فراموش شود.
یکی از سوالهایی که از همان سال 61 هجری مطرح شد این بود که چرا امام حسین(ع) خانواده و فرزندانش را به کربلا برد، در حالی که میدانست جنگ جای زنان و کودکان نیست. امام سوم شیعیان این تصمیم را گرفت چون به خوبی از اهداف شوم بنیامیه آگاه بود، امویان قصد داشتند با تبلیغات مسموم، شایعهپراکنی، ایجاد رعب و وحشت حرکت و قیام امام سوم شیعیان را خروج بر خلیفه اعلام کنند از اینرو حسین(ع) تصمیم گرفت، اهلبیتش را با خود ببرد تا بعد از جنگ و به شهادت رسیدنش این جریان عظیم بشری و اهداف قیامش را به خوبی و درستی برای مردم تبیین کنند.
هدف اصلی قیام حسین(ع) اصلاح امت جدش رسول الله(ص) و احیای امر به معروف و نهی از منکر بود. این امام بزرگوار در طول مسیر از مدینه تا کربلا با صحابه و افراد صاحب نفوذ شیعه دیدار و چرایی و اهمیت قیامش را برای آنها تبیین و از آنها را برای پیوستن به این حرکت بزرگ دعوت کرد و حتی سخنرانیاش در روز عاشورا خطاب به سپاه عمرسعد در راستای روشنگری اهداف قیامش بود.
بعد از حادثه عاشورا و به شهادت رسیدن امام حسین(ع) و یارانش، وظیفه اطلاع رسانی چرایی و اهداف قیام عاشورا از همان ساعات اولیه مصیبت و در آن شرایط سخت به اهل بیت امام واگذار شد. از بین مردان خانواده سیدالشهدا تنها حضرت سجاد(ع) زنده ماند چون به دلیل بیماری نتوانسته بود در جنگ شرکت کند. وظیفه تبلیغی امام سجاد(ع) برای روشنگری و تبیین قیام عاشورا علیرغم ناخوشی و بیماری از همان لحظات بعد از شهادت پدرش آغاز شد.
در کنار امام چهارم شیعیان حضرت زینب(س) نیز پا به میدان اطلاعرسانی و آگاهسازی مردم درباره قیام عاشورا گذاشت و در این عرصه به قدری تاثیرگذار بود که میگویند کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود. هرچند عدهای از خاندان امام حسین(ع) در مسیر کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام وظیفه انتقال پیام و تبیین اهداف قیام اباعبدالله و روایت آنچه در کربلا گذشت را برعهده داشتند اما مدیریت و حفظ روحیه کاروان با حضرت زینب(س) بود.
سخنرانی حضرت سجاد(ع) و حضرت زینب(س) در شام چنان تاثیرگذار بود که يزيد براى كم كردن فشار افكارعمومى هنگام غذاخوردن امام سجاد(ع) را بر سر سفره خود نشاند و به حضرت زينب(س) و زنان بنىهاشمى اجازه داد كه براى امام حسين(ع) عزادارى کنند و زينب كبرى(س) نيز به مدت هفت روز براى امام حسین(ع) مراسم عزاداری برپا کرد و کار به جایی رسید که با آگاهی مردم از واقعیت آنچه در کربلا اتفاق افتاده بود نزديک بود به قصر يزيد بريزند و او را بكشند كه در نهایت دستور تعطیلی مراسم صادر شد.
حضرت زینب(س) و سایر خبرنگاران دشت کربلا در شرایطی حقایق حادثه عاشورا و ظلمی که بر خاندان حسین(ع) را روایتگری کردند که از لحاظ روحی در بحرانیترین وضعیت بودند. فشار یزید برای خاموشکردن حقایق واقعه عاشورا به قدری بود که احتمال قتل حضرت زینب و اهلبیت حسین(ع) حین سخنرانی و ایراد خطبهها وجود داشت اما شرایط و خطرات مانعی برای انجام وظیفه نشد. آنها با هوشیاری کامل از شرایط موجود به نفع بیان حقایق کربلا استفاده کردند. به عنوان مثال حضرت سجاد(ع) به وقت اذان در مسجد شام از یزید پرسید«ای یزید این محمدی که در اذان آمده جد من است یا جد تو اگر ایشان را جد خود بدانی دروغ گفتهای ولی اگر جد من است، چرا این ظلم را به عترتش روا داشتی؟» پس از این مکالمه یزید از مسجد رفت و مردم به دور امام سجاد(ع) جمع شدند و از رفتار خود عذرخواهی کردند.
فراموش نکنیم خبرنگاران دشت کربلا بدون کوچکترین امکانات و تنها با توکل به خداوند و ایمان به درستی راهشان، جریان واقعه کربلا را روایت کردند و اجازه ندادند این مسیر به بیراهه برود و حادثه کربلا با دروغ و انحراف آمیخته شود. این جریان باید سرلوحه کار تمام خبرنگاران باشد. آنهایی که در این مسیر قدم گذاشتهاند باید با شجاعت، ایمان، بصیرت، شناخت حق و باطل، بلاغت و مخاطبشناسی ادامهدهنده راه خبرنگاران و روایتگران واقعه عاشورا باشند و حق وحقیقت را در جامعه ترویج دهند.
یادداشت از وجیهه سادات حسینی، خبرنگار ایکنای البرز