به گزارش ایکنا؛ به نقل از العالم، گذشت یک سال برای نشان دادن شکست فاجعهبار توافقنامه ابراهیم در عادیسازی روابط بین رژیم صهیونیستی، امارات، بحرین، مراکش و سودان، کافی است. مرور این یک سال نشان میدهد این توافق به جز اهداف کوچک برای هر دو طرف رابطه، مانند همکاری در عملیات جاسوسی دستاوردی نداشته است.
در مورد اهداف اصلی این توافق، نتایج معکوسی به دست آمده است. نه رژیم اسرائیل توانست از کشورهای خلیج فارس جایگزینی مطمئن برای ایالات متحده بسازد و نه این رژیم توانست آنها را در مقابل دشمن ساختگی (ایران) کمک کند. عربستان سعودی در آخرین لحظه از رفتن به سمت عادیسازی روابط خودداری کرد زیرا دریافت که به نفع این کشور نخواهد بود و در عوض به سمت گفتوگو با تهران رفت.
تصمیم آمریکا و اسرائیل در یک سال پیش، بر گسترش توافقنامه ابراهیم که در 15 سپتامبر سال گذشته امضا شد، مبتنی بود به نحوی که کشورهای دیگر به ویژه عربستان سعودی، قطر و سلطنت عمان را هم در بر بگیرد.
اکنون پس از یک سال، از شور و شوق اولیه امارات متحده عربی در برقراری روابط با رژیم صهیونیستی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است و این نشان میدهد که حکومت ابوظبی به این اطمینان خاطر نرسیده است که اسرائیل بتواند از آن مانند دوران حضور آمریکا در خلیج فارس که در حال کاهش است، محافظت کند. اگرچه عادیسازی باعث شد واشنگتن به جلو حرکت کند و به امضای قرارداد فروش هواپیماهای F-35 به این کشور واقع در خلیج فارس اقدام کرد که در هر صورت بدون حمایت آمریکا ارزش چندانی ندارد.
اما ابوظبی هنوز باید اقدامات عادیسازی را که قبلاً انجام داده است، لغو کند. در مورد عربستان سعودی، این روند قبل از رسیدن به مرحله عادیسازی تغییر کرد زیرا وضعیت عربستان با کشورهای کوچک خلیج فارس مثل بحرین که اکثر ساکنان آنها غیر عرب و اتباع آسیایی هستند، متفاوت است.
در عربستان سعودی، شهروندان توانایی بیشتری برای ابراز وجود دارند و اکثریت آنها از طریق شبکههای اجتماعی که نقش رسانههای نسبتاً آزاد را ایفا میکنند مخالفت خود را با عادیسازی روابط نشان دادهاند. با این حال، موارد فوق ناقض این نیست که دشمن به ویژه از دو توافقنامه با امارات متحده عربی و بحرین سود برده است. رژیم صهیونیستی به ویژه در این دو کشور جایگاه جدیدی را برای یهودیان خلیج فارس ایجاد کرد. جوامع یهودی خلیج فارس با حمایتهای دولتی در ملاء عام ظاهر شدند و ایجاد کنیسهها و مراکزی برای یهودیان مانند نمایشگاه هولوکاست در دبی از جمله دستاوردها برای رژیم صهیونیستی بوده است.
همچنین شکست دو طرف این توافق در مورد مقابله با ایران مشخص است. نهاد اسرائیل خود به قدرتی احتیاج دارد که از آن در برابر ایران و متحدانش محافظت کند، زیرا جبهههای متعددی، چه به طور مستقیم یا غیر مستقیم، در خشکی و در دریا علیه این رژیم باز شده است. به همین دلیل تلآویو میخواهد موشکهای ضد پهپادی آمریکایی را در سرزمینهای اشغالی و در کشورهایی که با این رژیم عادیسازی کردهاند، نصب کند؟
شاید زمینهای که رژیمهای خلیج و رژیم اسرائیل بیشترین تبادل را داشتهاند، همکاری در زمینه جاسوسی باشد؛ حوزهای که اسرائیل در آن برتری داشته است در حالی که عربها طعمه راحتی برای آن هستند.
برجستهترین نمونه این همکاری در رسوایی پگاسوس ظاهر شد؛ سیستم شنود تلفن تولید شده توسط شرکت اسرائیلی NSO، که به امارات متحده عربی، عربستان سعودی، بحرین، مراکش و سایر کشورها اجازه جاسوسی از تلفنهای مخالفان را داد. با استفاده از این سیستم، فعالان و روزنامهنگاران عرب هدف شنود قرار میگیرند و حتی کشورهای همسایه از یکدیگر جاسوسی میکنند.
مانند توافقنامههای عادیسازی که دهها سال قبل از آن اتفاق افتاده بود، توافق ابراهیم به عادیسازی روابط بین کشورهای حوزه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی منجر نشد.
از سوی دیگر، کشورهای سازشکار با اجازه دادن به اسرائیلیها برای فعالیت آزادانه، بسترهای جاسوسی را در اختیار اسرائیل قرار دادند.
در مورد بهانه کشورهای سازشکار که اعلام کردند برای خدمت به فلسطینیها با تل آویو" روابط برقرار کردند، این یک شوخی احمقانه است. هنوز خون کودکان غزه خشک نشده بود که محمد محمود آل خواجه، سفیر امارات در تلآویو، از خانه رئیس شورای بزرگان تورات، خاخام شالوم کوهن، در قدس اشغالی دیدن کرد و وی را ستود.
توافقنامه ابراهیم مانند توافقات عادیسازی روابط که دهها سال قبل از آن با مصر و اردن انجام شده بود، منجر به عادیسازی روابط کشورهای خلیج فارس با صهیونیستها نشد. بر خلاف پیشبینیها موج جهانگردان از کشورهای عربی برای بازدید از سرزمینهای اشغالی به راه نیفتاد و برخی جهانگردان صهیونیست که پس از توافق از امارات دیدن کردند، حولهها و تجهیزات را از اتاقهای هتلها میدزدند.
در شرایطی که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، خود را آماده میکند تا فردا به منظور بزرگداشت اولین سالگرد این توافق همتایان خود در رژیم صهیونیستی، امارات، بحرین و مراکش از طریق ویدئو کنفرانس گردهم آورد، به نظر میرسد دولت بایدن، در حال اجرای رویکرد خود درباره کاهش حضور در خلیج فارس است. درخواست تلآویو برای استقرار موشکهای دفاعی در منطقه، چند هفته پس از خروج سامانههای پاتریوت آمریکا از عربستان سعودی از نشانههای این سیاست است.
انتهای پیام