محمود امانی تبیین کرد؛
بجای منع دانش‌آموزان از فضای مجازی آگاهی‌بخشی کنیم
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش با بیان اینکه ابعاد فضای مجازی باید تبیین و برای هر یک از مدیران، معاونان، معلمان، مربیان پرورشی، پدر، مادر و سایر اعضای خانواده، نقش تعیین شود، گفت: منع کامل استفاده از فضای مجازی، امکان‌پذیر نیست و رها‌شدگی در این فضا نیز خطر بزرگی محسوب می‌شود؛ اولین قدم در این مسیر آگاه شدن و آگاه کردن است.
به گزارش خبرنگار ایکنا، نشست خبری دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش امروز سه‌شنبه 9 دی‌ماه با حضور محمود امانی، دبیرکل این شورا برگزار شد.
وی در این نشست در پاسخ به پرسش ایکنا درباره جهت‌گیری‌های غیردینی و تأثیر کم برنامه‌های پرورشی و دینی آموزش و پرورش علی‌رغم اینکه الگوها، سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های این دستگاه رویکرد‌های اسلامی و دینی دارد، اظهار کرد: مهمترین مانع، برنامه‌های پرورشی یا تعداد برنامه‌ها، ضعیف بودنشان یا رویکرد نامناسب آن‌ها نیست، بلکه مهمترین مانع این است که مدرسه وظیفه اصلی خود را تدریس و امتحان‌گیری سنتی کتاب‌های درسی تعریف کرده و هر کار دیگر را در این میان غیرجدی تلقی می‌کند و خانواده‌هایی هم که سراغ مدرسه می‌آیند، فقط آموزش را مطالبه‌گری می‌کنند و در سطوح دیگر همچون فضای جامعه، رسانه و ... نیز همین مسئله دیده می‌شود.
وی افزود: به همین دلیل برنامه‌های خوب فرهنگی و پرورشی تدارک دیده می‌شود، اما اثرگذاری ندارد. این فرهنگ مدرسه در شرایط کنونی نیز متأسفانه باعث شده باب پرداخت به این موضوع بسته باشد. باید خانواده‌ها را آگاه کنیم که ساحت‌های اصلی رشد فرزند کدام است. خوب است حتی در این زمینه از فضای تجربه شده و نوع رویکرد سایر کشور‌های دنیا در امر تربیت و پرورش دانش‌آموزان استفاده کنیم.
مدیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در ادامه و در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار ایکنا، درباره رویکرد دستگاه بزرگ آموزش و پرورش به فضای مجازی با توجه به برخی رخداد‌های ناگوار و ناخوشایند در این فضا که حضور دانش‌آموزان و نوجوانان در آن‌ها نمود داشته، بیان کرد: در آموزش و پرورش یک سند با تصویب شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۸۶ منتشر شد که این سند همچنان خواندنی و مفید است. از سوی دیگر، اقدامات جدیدی را نیز آغاز کرده‌ایم و کمیته‌ای در این زمینه فعال شده است که به کمک آن‌ها قصد به‌روز کردن این سند را داریم که هنوز هم از لحاظ محتوا دارای اعتبار است و در زمینه بازنویسی مجدد آن اقداماتی انجام شده است. در کنار تلاشی هم که شورای عالی انقلاب فرهنگی آغازگر آن بوده، برآنیم که به‌طور جدی درباره بحث ساماندهی آموزش و پرورش و مدرسه مجازی پردازش‌هایی انجام دهیم.
امانی ادامه داد: فضای مجازی و رویکرد آموزش و پرورش به آن، از سه جنبه قابل بحث است، نخست اینکه چه استفاده‌ای از این فضا در آموزش باید داشت و جامعه چه رویکردی به این مسئله دارد، دیگر اینکه فضای مجازی چه قابلیت‌هایی دارد که بتوانیم به واسطه آن زمینه‌های فعالیتی آموزش و پرورش را توسعه دهیم و در آخر اینکه چه آسیب‌هایی ممکن است در بستر فضای مجازی وجود داشته باشد و اینکه بتوان به شناخت این آسیب‌ها، کنترل و کاهش آن‌ها نایل آمد.
وی افزود: این فرایند، فقط کار ما نیست و کار همه افراد و مجموعه‌هایی است که می‌توانند ابعاد مسئله را تبیین کنند و برای افراد که شامل مدیران مدارس، معاونان، معلمان، مربیان پرورشی، پدر، مادر و سایر اعضای خانواده است، تعیین نقش کنند. همه ما در این زمینه نیازمند یادگیری و افزایش آگاهی هستیم. جریانی با کمک همگان در این‌باره نیاز است که حرکت و سیری را ایجاد کند و آسیب‌ها فضای مجازی شناخته شود و هر فردی با توجه به نقش تأثیرگذار خود دریابد که چه اقدامی را باید در پیش گیرد تا نهایتاً منجر به کاهش آسیب‌های احتمالی این فضا شود.
مدیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در پایان گفت: باید در این مسئله، کلیت قضیه را در نظر بگیریم و طرح‌هایی به منظور پیشگیری و کنترل آسیب‌های این عرصه در دستور کار قرار گیرد و توان همه مجموعه‌ها فعال و به کار گرفته شود. هیچ استراتژی غیر از این درباره کنترل این فضا وجود ندارد، معجزه نمی‌توان کرد. باید به نقطه‌ای برسیم که این فضا را به یک زیست‌بوم کنترل شدهِ با کیفیت همراه با حرکت‌های آگاهانه تبدیل کنیم. منع کامل استفاده از آن، امکان‌پذیر نیست و رها‌شدگی در این فضا نیز خطر بزرگی محسوب می‌شود. مسئولیت در این زمینه متوجه همه افراد و دستگاه‌هاست و مجدد تأکید می‌کنم که اولین قدم در این مسیر آگاه شدن و آگاه کردن است و نیازمند به وجود آمدن جریانی از آگاهی و عمل آگاهانه در کشور در این زمینه هستیم.
انتهای پیام وی افزود: به همین دلیل برنامه‌های خوب فرهنگی و پرورشی تدارک دیده می‌شود، اما اثرگذاری ندارد. این فرهنگ مدرسه در شرایط کنونی نیز متأسفانه باعث شده باب پرداخت به این موضوع بسته باشد. باید خانواده‌ها را آگاه کنیم که ساحت‌های اصلی رشد فرزند کدام است. خوب است حتی در این زمینه از فضای تجربه شده و نوع رویکرد سایر کشور‌های دنیا در امر تربیت و پرورش دانش‌آموزان استفاده کنیم.
مدیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در ادامه و در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار ایکنا، درباره رویکرد دستگاه بزرگ آموزش و پرورش به فضای مجازی با توجه به برخی رخداد‌های ناگوار و ناخوشایند در این فضا که حضور دانش‌آموزان و نوجوانان در آن‌ها نمود داشته، بیان کرد: در آموزش و پرورش یک سند با تصویب شورای عالی آموزش و پرورش در سال ۸۶ منتشر شد که این سند همچنان خواندنی و مفید است. از سوی دیگر، اقدامات جدیدی را نیز آغاز کرده‌ایم و کمیته‌ای در این زمینه فعال شده است که به کمک آن‌ها قصد به‌روز کردن این سند را داریم که هنوز هم از لحاظ محتوا دارای اعتبار است و در زمینه بازنویسی مجدد آن اقداماتی انجام شده است. در کنار تلاشی هم که شورای عالی انقلاب فرهنگی آغازگر آن بوده، برآنیم که به‌طور جدی درباره بحث ساماندهی آموزش و پرورش و مدرسه مجازی پردازش‌هایی انجام دهیم.
امانی ادامه داد: فضای مجازی و رویکرد آموزش و پرورش به آن، از سه جنبه قابل بحث است، نخست اینکه چه استفاده‌ای از این فضا در آموزش باید داشت و جامعه چه رویکردی به این مسئله دارد، دیگر اینکه فضای مجازی چه قابلیت‌هایی دارد که بتوانیم به واسطه آن زمینه‌های فعالیتی آموزش و پرورش را توسعه دهیم و در آخر اینکه چه آسیب‌هایی ممکن است در بستر فضای مجازی وجود داشته باشد و اینکه بتوان به شناخت این آسیب‌ها، کنترل و کاهش آن‌ها نایل آمد.
وی افزود: این فرایند، فقط کار ما نیست و کار همه افراد و مجموعه‌هایی است که می‌توانند ابعاد مسئله را تبیین کنند و برای افراد که شامل مدیران مدارس، معاونان، معلمان، مربیان پرورشی، پدر، مادر و سایر اعضای خانواده است، تعیین نقش کنند. همه ما در این زمینه نیازمند یادگیری و افزایش آگاهی هستیم. جریانی با کمک همگان در این‌باره نیاز است که حرکت و سیری را ایجاد کند و آسیب‌ها فضای مجازی شناخته شود و هر فردی با توجه به نقش تأثیرگذار خود دریابد که چه اقدامی را باید در پیش گیرد تا نهایتاً منجر به کاهش آسیب‌های احتمالی این فضا شود.
مدیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در پایان گفت: باید در این مسئله، کلیت قضیه را در نظر بگیریم و طرح‌هایی به منظور پیشگیری و کنترل آسیب‌های این عرصه در دستور کار قرار گیرد و توان همه مجموعه‌ها فعال و به کار گرفته شود. هیچ استراتژی غیر از این درباره کنترل این فضا وجود ندارد، معجزه نمی‌توان کرد. باید به نقطه‌ای برسیم که این فضا را به یک زیست‌بوم کنترل شدهِ با کیفیت همراه با حرکت‌های آگاهانه تبدیل کنیم. منع کامل استفاده از آن، امکان‌پذیر نیست و رها‌شدگی در این فضا نیز خطر بزرگی محسوب می‌شود. مسئولیت در این زمینه متوجه همه افراد و دستگاه‌هاست و مجدد تأکید می‌کنم که اولین قدم در این مسیر آگاه شدن و آگاه کردن است و نیازمند به وجود آمدن جریانی از آگاهی و عمل آگاهانه در کشور در این زمینه هستیم.
