مقدمه‌ای بر نظریه پیچیدگی اقتصادی و استفاده از آن در اقتصاد مقاومتی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، به نقل از روابط‌ عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات اقتصادی این مرکز اعلام کرد: گرچه از تولد نظریه پیچیدگی بیش از بیست سال می گذرد، اما کاربردهای اقتصادی آن از سال 2007 میلادی ظاهر شده و اولین اطلس پیچیدگی اقتصادی از سال 2011 میلادی منتشر شده است. در آخرین رتبه‌بندی شاخص پیچیدگی، رتبه ایران بهبود یافته در میان کشورهای جهان به رتبه 96 رسیده است.
پیچیدگی اقتصادی، منعکس کننده میزان دانشی است که در ساختار تولیدی هر اقتصاد به کار رفته است. بر این اساس اقتصادهای متکی بر منابع طبیعی یا صادرات مواد خام و تک‌محصولی جزء اقتصادهای غیر پیچیده طبقه‌بندی می‌شوند و هر قدر صادرات متنوع، با درجه دانش بالاتر و پیوندهای متکثرتر وجود داشته باشد، سطح پیچیدگی اقتصاد بالاتر خواهد بود. روشن است که این اقتصادها از توان مقابله بهتری نسبت به شوک‌های خارجی برخوردار خواهند بود و ساختار مقاوم‌تری نیز خواهند داشت.
توجه دانشگاه‌های جهان در چند سال گذشته بر شاخص‌های پیچیدگی و اثبات قدرت پیشگویی رشد اقتصادی توسط این شاخص‌ها و همچنین فرصت‌های استفاده کاربردی از این شاخص‌ها برای سیاستگذاری‌های کلان اقتصادی، دلایل شایان توجه بودن این شاخص‌هاست.
این گزارش می‌افزاید: پارادایم پیچیدگی غیر از توصیه عمومی برای شدت بخشیدن سهم دانایی در ساختار تولیدی کشور و حرکت به سمت تنوع بیشتر مزیت‌های تولیدی و صادراتی، کاربست‌های روشنی در حوزه علم و فناوری نیز دارد که برای تحقق بندهای «2»، «3»، «6» و «15» سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی به طور ویژه قابل استفاده است.

نتیجه پایانی تأکید پارادایم پیچیدگی بر لزوم اصلاح نگرش سیاستگذاران اقتصادی است. ایجاد تغییر در متغیرهای کلیدی اقتصاد صرفا از رهگذر تغییر قیمت یا تشویق مالیاتی با وضع یک قانون یا تأسیس یک سازمان حاصل نمی‌شود بلکه مستلزم مجموعه‌ای از راهبردهای سیستمی است که به صورت پویا موجب دگرگونی انتخاب‌های عاملان اقتصادی و تغییر خروجی‌ها و بروندادها شود.

برای مشاهده متن کامل این گزارش اینجا را کلیک کنید!