تاریخ دفاع مقدس حماسه‌های شهید تبریزی را فراموش نمی‌کند

حاج حسین عباس تبریزی نوجوانی از دیار مهران، مهرانِ مردان مهربان، مهران مردان مرد، شهری که مدتی طولانی در اشغال ارتش متجاوز بعث عراق بود.

مهران نامی آشنا برای یکایک پیشکسوتان جهاد و شهادت در سراسر ایران است و امروز افتخار میزبانی عاشقان اباعبدالله در سراسر جهان را دارد.

شهید حسین عباس تبریزی متولد این سرزمین و دیار است که وجب به وجب خاک مقدسش رنگین به خون هزاران هزار پرستوی خونین و شکسته بالی است که در آسمان عشق و آزادی هفت رنگ رهایی را روایت کردند و در دریای خون غنودند. دریایی که موج موج آن منظومه‌ی جاودانه ایی از رشادت‌ها و ایثارگری‌های مردان و زنان این مرزو بوم است. حاج حسین عباس تبریزی معروف به تبریزی آرام بخش قلوب رزمندگان بود، در سن ۱۵ سالگی و نوجوانی مدرسه و قلم و کتاب و دفترش را رها کرد تا سنگر دفاع از خاک، ناموس، وطن، انقلاب و اسلام عزیز خالی نماند.

وی عضو گردان ضد زره و ادوات تیپ امیرالمومنین(ع) شد، تبریزی علی‌رغم سن کم به عنوان متخصص در امور ضد زره و ادوات و توپخانه در دیده بانی و هدایت آتش نقشی اساسی و تاریخ ساز در تمامی عملیات‌های آفندی و پدافندی لشکر امیرالمومنین(ع) در تمام جبهه‌های جنگ، از شمال عراق تا جبهه‌های میانی و جنوب را داشت، او همچون فرشته‌ نجات در پشتیبانی و هدایت آتش برای رزمندگان در گردان‌های پیاده لشکر امیرالمومنین(ع) بود.

به دلیل کمبود مهمات و پشتیبانی توپخانه‌ای ارتش از خطوط نبرد، تنها نامی که اطمینان و امید را دل‌ها ایجاد می‌کرد تبریزی بود، وی با گرا و ایجاد خط آتش شیرازه‌ دفاعی دشمن را در هم می‌شکست و با دقت خاصی هدایت آتش توپخانه‌های خودی را می‌کرد.

هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم وقتی که شهید علیمرد مهرداد ندای «ما رَمَیتَ اِذ رَمَیت» سر میداد تبریزی در پاسخش می‌گفت: «وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ» و شهید علیمرد با استمداد از امام زمان(عج) می‌گفت: «یا مهدی ادرکنی» و تبریزی از عمق وجود می‌گفت: «جانم فدای مهدی» و دستور آتش را صادر می‌کرد، که همواره دقیق و بدون خطا به اهداف اصابت می‌کرد.

تبریزی دیده بانی ماهر با روحیه خطرپذیر و خستگی‌ناپذیر، متخصص در کنترل و هدایت و تطبیق آتش توپخانه و ادوات علیه دشمن بود. تبریزی فرمانده‌ای شجاع و دلاور بود و تاریخ دفاع مقدس هرگز حماسه‌های جاودانه و ماندگار وی را فراموش نمی‌کند.

تبریزی در ماه شعبان سال ۱۳۶۷ با زبان روزه در ارتفاعات قلاویزان و دیدگاه دیده بانی گردان ۵۰۵ محرم لشکر امیر المومنین (ع) از ناحیه سر مورد اصابت ترکش دشمن قرار گرفت و به مدت ۴ ماه در کما بود، یعنی روزه‌ی تبریزی ۴ ماه طول کشید! یعنی چهار ماه روزه داری!

تا به هوش آمد. عجیب اینجا است که تبریزی در ماه شعبان و رمضان مجروح شد و عروج ملکوتی و شهادتش نیز در ما رمضان رقم خورد! که این هم از اسرار اللهی است...

روحش شاد و یادش گرامی باد.

یاران همه رفتند و جا مانده ام من
دستم بگیر مولا که در مانده ام من

محمد تقی قاسمی، جانشین اسبق سپاه امیرالمومنین(ع)