حرمت پیشکسوتان قرآنی رعایت شود
بهروز یاریگل، مدرس و از فعالان قرآنی، ضمن ابراز گلایه از سنت بدی که در مجالس و محافل قرآنی رایج شده است، جایگاه پیشکسوتان را بسیار بالاتر و مهم‌تر از مسئولیت مدیرانی دانست که به تازگی وارد این عرصه شده و حتی از امور قرآنی آگاهی ندارند.
بهروز یاریگل، مدرس، قاری و پیشکسوت قرآنی، به یک ضعف مهم در رابطه با حفظ حرمت بزرگان و پیشکسوتان در همه حال به ویژه در مواجهه با مدیران نهادهای قرآنی در مراسم و برنامه‌های رسمی اشاره کرد. موردی که بسیاری بر وجود آن صحه گذاشته، اما از بیان آن امتناع می‌ورزند. او در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا به صراحت به این ضعف مهم و لزوم حذف چنین رفتارهای نادرستی پرداخت.
وی گفت: در کشورمان چندین نهاد فعالیت می‌کنند که در زمینه امور مرتبط با قرآن شهره‌اند که ناخودآگاه به دلیل آمدن نام قرآن بر سر این نهادها، انتظارات از آنها برای رعایت اخلاق به مراتب بیشتر است.
یاریگل افزود: رفتاری که متأسفانه فراوان شاهدش هستم این است که مدیران نهادهای قرآنی تا مسئولیت به آنان واگذار می‌شود به طرز عجیب و غریبی مورد توجه افراد قرار می‌گیرند و با وجود اینکه برخی از آنان در زمینه امور قرآنی هیچ‌گونه کسوت و آگاهی‌ای ندارند، صرفاً موقعیت فعلی‌شان باعث این توجه می‌شود.
وی ادامه داد: بارها شاهد بوده‌ام که در مراسم و برنامه‌ها به هنگام تجلیل و یا اهدای جوایز به جوانان قرآنی از این مدیران تازه‌وارد و ناآگاه به امور قرآنی دعوت می‌شود که جامعه قرآنی هیچ‌گونه شناختی از آنان ندارد، در حالی که پیشکسوتان در آن جلسه حضور دارند و با کمال بی‌احترامی و بی‌ادبی از این افراد دعوت نمی‌شود و البته آنان جای فرزندان این اساتید هستند. قطعاً فردی که در حال دریافت جایزه خود است افتخار می‌کند که جایزه‌اش را از دستان فلان پیشکسوت بگیرد.
یاریگل بیان کرد: این موضوع یقیناً دغدغه اکثریت قرآنی کشور به ویژه مدیران فرهنگی و قرآنی ما نبوده و نیست. شک ندارم که با طرح این بحث بسیاری متعجب شده و احتمالاً موضوع را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند. اتفاقاً این نکته فوق‌العاده اخلاقی، مهم و تأثیرگذار است.
وی ضمن اطلاق عنوان «سنت بد» به این رفتاری که هم‌اکنون در میان نهادها و سازمان‌های قرآنی رایج است، اظهار کرد: در حالی که بسیاری به این امر واقف‌اند که تا چندماه قبل اکثر این مدیران و رؤسا را کسی نمی‌شناخت. به عنوان یک خادم کوچک قرآن از این حرکت بیزارم. البته تأکید می‌کنم که اصلاً این مورد را برای خودم مطرح نکردم؛ لکن برایم جای سؤال دارد که چرا بزرگان و اساتید جامعه قرآنی تا به حال دغدغه‌ای برای این مورد خاص نداشته‌اند؟ و جالب اینجاست که اگر آن مدیر یک هفته بعد تغییر کند، اجرای این سنت بد برای فرد جدید ادامه دارد.
وی گفت: موافق حضور مدیران در مراسم هستم، ولی این بدان معنی نیست که فقط آنان به همه جا دعوت شوند و از بزرگان قرآنی خبری نباشد. باید بدانیم که دعوت از خادمان و ریش‌سفیدان باعث دلگرمی‌شان خواهد شد. جای تأسف اینجاست که این مورد در محافل غیرقرآنی مانند محافل هنری رعایت می‌شود، ولی متأسفانه در میان جامعه قرآنی این‌گونه نیست. برای مثال در محفل باشکوه قرآنی آغاز ماه مبارک رمضان در حسینیه امام خمینی(ره) و در محضر آیت‌الله العظمی خامنه‌ای مسئولان برپایی محفل از مدیران نهادهای قرآنی، که شاید در بین جامعه قرآنی کسوتی نداشته باشند، دعوت می‌کنند و جایگاه ایشان را در کنار مقام معظم رهبری قرار می‌دهند، در صورتی که پیشکسوتان قرآنی کشور دعوت نشده‌اند.
یاریگل اظهار کرد: متأسفانه برخی از مدیران نهادهای قرآنی بیشتر در مجالس تجلیل‌اند یا سخنرانی می‌کنند تا اینکه در محل کار خود حاضر باشند. در زمان نخست‌وزیری شهید رجایی، کارگر شهرداری صرفاً کوچه ایشان را آسفالت کرده بود. شهید بزرگوار عصبانی شد و با شهردار منطقه مشاجره کرد و گفت: «این امور از رسوم طاغوتی است که به محض اینکه کسی پست و مقام می‌گیرد، برای او چنین می‌کنید.» ای کاش خود این مدیران با چنین رفتاری برخورد کنند.
وی در پایان تصریح کرد: همه باید در امور قرآنی کشور و در هر مراسمی همواره احترام پیشکسوتان را داشته باشیم و از وجودشان برای حضور در محافل بهره بگیریم.
انتهای پیام
« كاش ! جاي فعاليت هاي قرآني، قرآني فعاليت كنيم. »
تذكر شما بسيار وارد است.