بابک زمانیپور، مدیر گنجینه آموزش و پرورش چهارمحالوبختیاری در معرفی حاج سید عبدالباقی صولت دهکردی، معروف به آقا صولت در گفتوگو با ایکنا از چهارمحالوبختیاری، بیان کرد: پس از پذیرش دین اسلام توسط مردم ایران و آشنایی ایرانیان با خاندان اهل بیت(ع)، منسوبان به خاندان نبوی(ص) در بین مردم از جایگاه خاصی برخوردار شدند.
زمانیپور ادامه داد: این منسوبان که دارای سلسله نسب متصل به خاندان پیامبر(ص) و معصومان(ع) هستند، در بین مردم ایران با نام سید و سیده خوانده میشوند.
وی افزود: این منزلت اجتماعی تا جایی پیشرفت کرد که افراد دارای پدر و مادر سید و سیده، با عنوان سید طباطبا خوانده میشوند و در نامگذاری آنها والدینشان تأکید داشتهاند در صورت پسر بودنِ فرزندشان نام سید میر به عنوان پیشوند و در صورت دختر بودن، عنوان سادات را به عنوان پسوند به نام فرزتدشان اضافه کنند و چنانچه فرد ذکوری دارای مادر سیده و پدر غیر سید باشد، با عنوان میرزا نامیده میشود.
مدیر گنجینه آموزشوپرورش استان گفت: به واسطه منزلت اجتماعی در گذشته تا روزگاری نه چندان دور، سادات با عبا و عمامه، شال و عرقچین سبز در میان مردم ظاهر میشدند و ساداتِ پیوند خورده به حوزههای علمیه و دارای تحصیلات علوم دینی، از دوره شاه اسماعیل اول صفوی به بعد با عمامه مشکی در میان مرم معرفی میشدند.
وی ادامه داد: این علاقهمندی وافر به سادات موجب شده است که ایرانیان مسلمان شیعه آداب نوروزی خود را با دیدار ازخانواده شناختهشده در زمره سادات و دریافت عیدی نقدی هر چند ناچیز به عنوان مایه و برکت کیف (جیب) سالیانه خود آغاز کنند.
زمانیپور افزود: آنان بر این اساس همچنین با شوق فراوان به دیدار و دیدهبوسی سادات اهل محل خود در روز عید غدیر هرسال می شتافتند تا با تبریک این عید به سادات و دریافت عیدی از ایشان، زندگی پیش روی خود را بیمه و با برکت سازند.
مدیر گنجینه آموزش و پرورش استان تصریح کرد: این اعتقاد وافر به سلاله نبوی و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) باعث میشود که در مواقع لزوم در هنگام قسم یاد کردن به جای نام پیامبر(ص)، امام اول شیعیان(ع) و حضرت فاطمه(س)، از عنوان جده سادات استفاده کنند.
وی افزود: ایرانیان همچنین در هنگام آغاز بسیاری از امور خویش چه در سفر، چه در احداث ابنیه و چه در انجام مجلس انعامخوانی تلاش کردهاند با دعوت از سادات معظم، برکت و سلامت را با امور خویش همراه سازند.
زمانیپور گفت: بر این اساس، مزار سادات نیز در میان مردم ایران در آرامستانهای مختلف شهری و روستایی و عشایری همواره به عنوان و شمایل خاص و معمولاً با پوششی از پارچه سبز رنگ به تأسی از گنبد سبز حریم نبوی(ص) در مدینه منوره از سایر مزارها متمایز میشدهاند و به این واسطه، صاحبان این قبور از جهت پیوستگیهای نسبی و سببی با خاندان عصمت و طهارت(س) برای عموم مردم و به خصوص بانوان، همواره به عنوان مطاف اهل دل شناخته میشدهاند و زائران آنها تلاش داشتهاند با طلب همت از آستانه این سادات راستین، به نیات و آرزوهای خود جامعه پذیرش و عمل بپوشانند.
حاج سید صولت دهکردی
وی افزود: بر این اساس، در سرتاسر چهارمحالوبختیاری نیز علاوه بر بقاع متبرکه فراوان در شهرها، روستاها و مناطق عشایری، مزارهای سادات که عموماً شکل خانوادگی دارند مورد توجه و عنایت عموم طبقات مردم قرار داشتهاند که مزار خاندان ساداتی صولتی در شهرکرد (دهکرد قدیم) نیز از جمله این مزارها است که از دهه 1350 هجری شمسی، در ذیل مزار بزرگ خاندان خویش حاج سید عبدالباقی صولت دهکردی در نزدیکی ورودی جنوبی آرامستان قدیم دهکرد که در کوهپایه گل سرخ نورشهیدان،که به نام بوستان گل سرخ و امروزه به پارک ملت معروف شده، آرمیده است.
مدیر گنجینه آموزش و پرورش استان با بیان اینکه حاج سید عبدالباقی صولت دهکردی معینالبکاء و برپاکننده شبیهخوانی حضرت ابوالفضل عباس(ع) در تعزیهخوانیهای دورههای ناصری و مظفری در شهرهای شیراز، اصفهان و تهران بوده است، گفت: وی از فعالان اجتماعی آن دوران نیز محسوب شده و دارای خصایص برجسته مردمی بوده است به گونهای که منزل وی در تقاطع خیابانهای فردوسی جنوبی و بلوار خواجه نصیرالدین طوسی با عنوان منزل حاج آقا صولت در افواه عمومی مردم محل همواره ملجاء و پناهگاه ایشان در برابر ظلم و ستم حاکمان و مستبدان وقت محسوب میشده است.
سید صولت؛ کارواندار زائران عتبات عالیات
وی بیان کرد: حاج سید عبدالباقی صولت دهکردی که از کارواندارهای زائران حرمین شریفین و عتبات عالیات نیز بوده است، همواره تلاش کرده در کنار سایر فعالیتهای اجتماعی در ایجاد پیوند دائمی آحاد مردم با خاندان نبوی(ص) و ائمه عصمت و طهارت(س) نقش مؤثری داشته باشد.
زمانیپور اظهار کرد: شبیهخوانیها و کاروانداری او از ایران به مقصد سرزمین وحی و عراق عرب و پاسداشت مفاهیم دینی مذهبی و اعتقادی در کنار راز و رمزهای برجای مانده از این سفرهای معنوی به همراه سلسله نسبت خانوادگیاش موجب شدهاند تا بعد از وفات ایشان نیز مزار وی مطمح نظر اهل دل بوده و به این ترتیب آحاد مردم به خصوص بانوان، به زیارت وی با شوق وافر علاقهمند باشند و با پخت نذریهای مختلف محلی اعم از کاچی، حلوا و آش و اطعام خویشان و حاضران و نیازمندان و نیز، روشن کردن شمع در مشکات موجود در این مزارستان، یاد و نام این مرد نیکسیرت را همچنان شعلهور و گرم نگاه دارند.
انتهای پیام