به گزارش ایکنا، شماره 1704 ماهنمامه سروش منتشر شد. در این نشریه که سال چهلوسوم خود را پشت سر میگذارد مرتضی بیات به عنوان سردبیر و سعید کرمی به عنوان مدیر مسئول حضور دارند.
یاداشتها، چهرهها و خبرها، رسانه، سینما و فرهنگ و هنر بخشهای مختلف این ماهنامه را شامل میشود. یاداشتهایی این ماه مربوط به سردبیر و مدیر مسئول و در قسمت چهرهها و خبرها، پیرامون فعالیت هنرمندان اطلاعرسانی میشود.
یکی از مطالب این بخش مربوط به زندهیاد علی سلیمانی است. در این مطلب آمده؛ «علی سلیمانی هم از میان ما رفت. او اولین نفری نیست که قاتل ویروسی پرونده زندگیاش را برای همیشه بست و به جمع اعداد روزانه تبدیل شد که هر روز شاهدیم. او یکی از از حدود 100 هزار نفری بود که از ابتدای کرونا تا به امروز جانش را به دلیل ابتدا به این ویروس از دست داد....»
در بخش رسانه ماهنامه، 13 موضوع مد نظر قرار گرفته است. در صفحه هفده سروش مطلبی تحت عنوان سریالی با طعم امنیت آمده است. در بخشی از این مطلب میخوانیم؛ گاندو به تمساح پوزه کوتاهی گفته میشود که در جنوب سیستان و بلوچستان زندگی میکند، اما ویژگی اصلی او و آنچه او را از دیگر نوع تمساح متمایز میکند این است که مدتها برای شکار خود کمین میکند و هرگز برای شکار عجله نمیکند...»
بخش چهارم سروش به سینما اختصاص دارد. بیقصه و روایت در سراشیبی افول، تجمیع اعتبارات فرهنگی زمینهساز ایجاد نهضت تولید در سینما، خلاقیت سینمای ایران، مدارا سحر و جاودانگی، سیمرغداران تدبیر و امید، اکران آنلاین و اولین گام دولت جدید در سینما تشکیل شورای عالی سینما باشد، مطالب این قسمت را تشکیل میدهد.
در بخش سیمرغ داران تدبیر و امید مطلبی به این شرح آمده است؛ «سیونهمین دوره جشنواره فیلم فجر یکی از کرختترین دورههای این جشنواره بود. درهم ریختگیهای مدیریتی در سینما، تغییر مداوم و مستمر مدیران و حضور مسئولان کارنابلد وضعیت آشفته اقتصاد سینما و البته تورم افسار گسیخته، نابسامانی و بیمنطقی پرداختها و دستمزد و صد البته شیوع بیماری کرونا، همگی دست به دست هم دادند تا در بستر یک مدیریت ناکارآمد، سینمای ایران بدترین روزهای خود را سپری کند...»
بخش پایانی ماهنامه فرهنگ و هنر است. در این قسمت نیز موضوعاتی چون؛ پیروزی روایت بر شمشیر، سوار بر زبان در بستر تاریخ و شعر هیئتی و گونههای تجلی آیات قرآن در مثنوی معنوی چهار مطلب این بخش را تشکیل میدهند. در قسمت نخست فرهنگ و هر میخوانیم؛ اگر نبود فریادها و خطبههای روشنگرانه زینب کبری (س) شاید امروز از قیام عاشورا مفهومی وارونه توسط دستگاه اموی درتاریخ به جا مانده است. در واقع در سال 61 هجری نیز آنچه صحنه را تغییر داد، اهمیت دادن به تاریخ امیرالمومنین (ع) به مسئله روایت بود...»
انتهای پیام