بیست و یکم شهریورماه سال 1378 بود که مسئولان موسسه مهد قرآن‌کریم استان تهران مقدمات اردوی زیارتی به مشهد مقدس را تدارک می‌بیند امّا هیچکس نمی‌دانست که این اردوی زیارتی به قیمت از دست دادن چندی از بهترین اساتید، مربیان و قرآن‌آموزان این موسسه تمام خواهد شد. عاقبت، کاروان زیارتی به مشهد می‌رسد و چند روز در کنار مضجع شریف علی‌ابن موسی‌الرضا(ع) اقامت می‌کنند و برای عزیمت به شهر مقدس قم، راه برگشت را از مسیر جاده‌های منتهی به مازندران انتخاب می‌کنند. در شهر بهشهر استان مازندران برای استراحت توقف می‌کنند و برای اینکه قرآن‌آموزان بتواند خاطره خوشی از این سفر به یاد داشته باشند، دل به دریا می‌زنند امّا ماجرای دردناک این سفر از اینجا شروع می‌شود؛ ماجرایی که به قیمت از دست‌دادن 7 نفر از اعضای موسسه تمام می‌شود.
حجت‌الاسلام «غلامعلی شاکری‌بنا» حافظ کل قرآن، «روح الله قادری» حافظ 15 جزء، «محمدحسن میرزابابایی»، «علی چراغی»، «محمد مهدی آیت‌الهی» حافظ 15 جزء، «محمدحسین میرزابابایی» و «مهدی مرادی» جانباختگان این حادثه هستند.
ساعتی را به احترام حافظان سپری می‌کنیم یا دقیقه‌ای را به یاد آنها سکوت می‌نماییم؛ حافظانی که با عروج خویش، زمین را اشک باران و آسمان را ستاره باران کردند. افلاکیانی که غرق در دریای محبت حق گشته و خاکیان را در تشنگی عشق به زیبایی تنها گذاشته و تا ابد از لذت جواد او متنعّم شدند. پاکدامن‌هایی که از آلودگی‌های دنیا رهیدند سبک‌بالانی که در فتح قله‌های کمال، گوی سبقت ربودند سینه‌سرخانی که از حضیض خاک به اوج افلاک پرکشیدند و اینک خانواده‌هایی مانده‌اند و یاد خاطره و گریه بر مزارشان.
انتهای پیام
