در کارهای خیر هرگز نباید احساساتی عمل کرد

به گزارش کانون خبرنگاران ايكنا، نبأ، به بهانه بزرگداشت شهادت محمدجواد تندگویان سری زدیم به بنیاد نیکوکاری رایحه که این بنیاد توسط خواهر شهید محمدجواد تندگویان اداره می‌شود و تا الان توانسته به تعداد زیادی از خانواده‌های نیازمند در سرارسر کشور کمک‌های مالی و آموزشی داشته باشد. این بنیاد با اهداف بلند‌مدت خود همچنان بعد از کمک کردن و برآورده شدن نیاز افراد هیچ‌گاه آنها را رها نمی‌کند و با آموزش‌های بعدی در مدارس و کار در خانه برای بانوان و خانواده‌های نیازمند فعالیت خود را ادامه می‌دهد.

تندگویان، مدیر بنیاد نیکوکاری رایحه در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ درباره دیدگاه خود در انجام امور خیرخواهانه و معرفی فعالیت‌های این مجموعه، گفت: خانواده‌های تهرانی فقیرترین خانواده‌ها از نظر خواسته‌ها هستند و این به سطح درآمد بستگی ندارد؛ در تهران اگر کودکی نتواند پوشش و خواسته‌هایش را مانند دیگر دوستانش برآورده کند به شدت تحقیر می‌شود و این ضربه بسیار بزرگی برای این کودک است، این در حالی است که اگر در یک روستای کپرنشین با امکانات بسیار پایین حتی یک کودک ماه‌ها حمام هم نرود هیچ‌وقت در میان دوستان و نگاه‌های افراد مرتبط با خود تحقیر نمی‌شود. در حقیقت در یک ناحیه دور افتاده تمنایی وجود ندارد و همه شبیه به هم هستند در واقع اصلا چیزی ندیدند که تمنایی وجود داشته باشد.

وی ادامه داد: میزان وابسته بودن به نیازهای متعدد باعث می‌شود تا هرچقدر کودک شما امکاناتش تکمیل باشد باز هم چیزی ببیند که در او ایجاد تمنا کند و خود را در میان دیگران حقیر ببیند و این یعنی فقر. با توجه به اینکه فعالیت این مرکز بیشتر بر روستاهای محروم متمرکز است، یکی از دوستان همراه به من گفت محروم‌ترین خانواده‌ها در تهران هستند، من خیلی روی این مسئله فکر کردم، در تهران نیز باید برای کودکان امکاناتی را فراهم آورد و تدابیری اندیشید تا مانع بروز این حس حقارت در آنها شویم.

او تشریح کرد: در ابتدا فعالیت ما با توجه به مسئله مورد نیاز در محدوده بیمه بود و اولین کلاس‌های فرهنگی در منزل یکی از همیاران برگزار می‌شد که در این راه حاج سیدرضا و خانم دباغ ما را بسیار یاری می‌کردند؛ در ادامه مباحث سیاسی و اجتماعی و در حوزه دینی با یک نگاه روشن با دوره‌های یک ساله، دو ساله و چهار ساله آغاز شد و همان افراد هم بنیان‌گذار خیریه شدند. معتقدم کاری را که انسان شروع می‌کند باید منطبق با وسعش باشد و برای جمع ما همیشه کیفیت حرف اول را می‌زند، ما هیچ‌وقت به دنبال کمیت نبودیم و همیشه به دنبال کیفیت بهتر بودیم، به همین دلیل کار را در یک محدوده کوچک شروع کردیم و زمانی که توانستیم تعریف روشن و مفهوم مشخصی از کار خیر برای خودمان داشته باشیم، یعنی گروه هدف‌مان در قالب یک تیم شکل گرفت و به تدریج با 20 مددجو آغاز کردیم که طی مدت فعالیت این تعداد به 350 نفر مددجو افزایش یافت و اکنون در تمام نقاط ایران فعالیت خود را ادامه‌دار دنبال می‌کنیم؛ به‌عنوان مثال در قلعه‌گنج چیزی در حدود هزار مددجو داریم و جمعا در حدود 2000 دانش‌آموز در بحث توانمندسازی و حمایت تحصیلی داریم.

مدیر بنیاد نیکوکاری رایحه افزود: در قلعه‌گنج روزگار مردم با آرد و حصیری که در اختیارشان قرار داشت، می‌گذشت و می‌توان گفت که هیچ چیزی در اختیار نداشتند؛ توسعه اجتماعی در این نمونه‌ها صورت نگرفته بود و در ابتدا باید یک الگوسازی برای توسعه این منطقه شکل می‌گرفت. هیچ‌گونه احساس هویتی در افراد این منطقه وجود نداشت، چرا‌که به دلیل ازدواج‌های فامیلی حتی شناسنامه هم نداشتند، همچنین به دلیل عدم رفت‌وآمد با شهر هیچ نیازی به اموری همچون خرید، رعایت بهداشت و مدرسه نداشتند و بنابراین هیچ نیازی به داشتن هویت نمی‌دیدند. در این منطقه البته مدارسی در کپرها با حضور معلمانی که خود نیز نیازمند معلومات و تجربیات بیشتری بودند، برگزار می‌شد اما ازدواج‌های مکرر باعث می‌شد که برخی از کودکان از تحصیل وا بمانند. رفت‌و‌آمدهای اعضای مؤسسه خیریه و تشکیل کلاس‌های آموزشی سبب شد شرایط خوبی در این منطقه مهیا شود به گونه‌ای که مردم قلعه گنج خودشان اقدام به ساختن حمام کردند و در بعضی از خانه‌ها این اتفاق خوشایند افتاد.

وی بیان کرد: بیشتر از 10 میلیارد تومان تا الان در قلعه گنج هزینه شده و همه کمک‌ها از سوی خیرین بوده است؛ در حال حاضر دو مجتمع شبانه‌روزی در آنجا دایر است که یکی از این دو مجتمع در حال حاضر بیش از شش میلیارد هزینه داشته و می‌تواند در امر آموزش تحول عظیمی را در آن منطقه ایجاد کند و تأثیر بسیار زیادی داشته باشد، در ماه آینده نیز یک مدرسه در این منطقه افتتاح می‌شود.

مدیر بنیاد نیکوکاری رایحه با اشاره به روستای سورتاک که یکی دیگر از روستاهای شهرستان قلعه‌گنج است، گفت: این روستا هم مورد حمایت بنیاد نیکوکاری رایحه قرار دارد؛ در این روستا انسان‌ها به‌صورت کاملاً بدوی زندگی می‌کردند، روستای چهارتایی نیز یکی دیگر از روستاهای محروم است در آنجا هیچ شرایط آموزشی وجود نداشت، و با تمهیداتی که از سوی بنیاد صورت گرفت در حال حاضر بچه‌های این روستا همزمان با آغاز سال تحصیلی و بازگشایی مدارس از شرایط آموزشی در کنار دیگر برنامه‌ها بهره‌مند می‌شوند. در بسیاری از مناطق دورافتاده هنوز رابطه و بافت اجتماعی غلام و خان برقرار است، هنوز بچه غلام و خان را داریم، در حال حاضر در کلاس‌های ما این مورد به هم خورده است و امیدواریم که به‌طور کامل برداشته شود.

در کارهای خیر هرگز نباید احساساتی عمل کرد

تندگویان از دیگر فعالیت‌های این مرکز را کمک‌رسانی به مردم زلزله‌زده کرمان و یا اخیرا مردم زلزله‌زده کرمانشاه عنوان و بیان کرد: با کمک‌هایی که از سوی مردم در حدود 280 میلیون تومان به این مؤسسه شد، اقلام مورد نیاز تهیه و به کرمانشاه ارسال شد. در برخی مناطق زلزله‌زده که ما می‎رفتیم فقر بیداد می‌کرد و به این مناطق اجحاف بسیار زیادی شده است. کمک‌های مردمی در ایران بیشتر از روی احساسات است و بیشتر از روی ظواهر تصمیم به انجام این امر گرفته می‌شود در صورتی که نباید به این شکل عمل کرد؛ در مقایسه با افراد نیازمند جامعه و کمک به آنها می‌بینیم که در تهران خانواده‌هایی هستند که وضع خوبی ندارند اما تفاوت چندانی با مردم عادی ندارند و بسیار آراسته و مرتب در جامعه حضور پیدا می‌کنند و به دلیل همین شکل ظاهری از هیچ کمک و حمایتی برخوردار نیستند، اما در مقابل کودکان کار به دلیل اینکه ظاهر موجهی ندارند با کمک‌های بیشتری از سوی مردم همراه هستند؛ در کارهای خیر هرگز نباید احساساتی عمل کرد و تصمیمات آنی گرفت چراکه این کمک‌ها در صورت هزینه نشدن در راه درست بسیار ناکارآمد خواهد بود. بنابراین، فرهنگ‌سازی برای کمک صحیح به دیگران یک نیاز جدی است. کمک کردن باید در راستای برآورده شدن نیازها و تأمین آینده فرد باشد.

وی عنوان کرد: در پایان باید اضافه کنم یکی از آرزوهایی که دارم این است که محلی را داشته باشم تا کودکان خیابانی را در آن محل جمع کنم و با برنامه‌ریزی و آموزش و تغذیه درست این کودکان را تبدیل به الگوهایی برای هم نوعان‌شان کنم تا بتوانم برای جامعه مؤثر و مفید باشم، امیدوارم بتوانم قبل از مرگ به این آرزوی خود برسم و البته مطمئن هستم که خواهم رسید، تشکر از شما که برای بزرگداشت برادر بنده به این مکان آمدید.

یادآور می‌شود، مؤسسه فرهنگی رايحه در سال 1372 به عنوان يک نهاد مردمی مشغول به کار شد و در سال 1376 نيز به امور خيريه پرداخت و بعدها در سال 1383 اين بنياد با کسب مجوز از وزارت کشور به‌عنوان بنيادی غيردولتی و با مديريت خانم تندگويان در راستای توانمندسازی زنان و توسعه مهارت‌های زندگی و حرفه‌ای و شغلی آنها، و توجه به فرزندان مستعد و پرتلاش مددجويان، آغاز به کار کرد.

محمدعلی نادعلی